Sakramenty - Sakrament pojednania i pokuty

Sakrament pokuty i pojednania jest jednym z siedmiu sakramentów Kościoła. Jest on koniecznym środkiem zbawienia dla wszystkich, którzy po chrzcie ciężko zgrzeszyli. Umożliwia on skuteczne odpuszczenie winy grzesznikowi mocą śmierci Jezusa Chrystusa, a przez to umożliwia ponowne korzystanie z sakramentów, zwłaszcza z Eucharystii (KPK, kan. 916). Sakrament ten można powtarzać.

Sakramentalny znak skuteczny polega przede wszystkim na kapłańskim ustnie udzielonym rozgrzeszeniu, które jako wyrok sędziowski posiada charakter oznajmujący. W ciągu wieków w sposób zasadniczy zmieniała się forma tego sakramentu.

Zawsze jednak można wyodrębnić dwa istotne elementy:

AKTY CZŁOWIEKA (ŻAL ZA GRZECHY, WYZNANIE GRZECHÓW, ZADOŚĆUCZYNIENIE)

I DZIAŁANIE BOŻE ZA POŚREDNICTWEM KOŚCIOŁA.

Do ważnej i godziwej spowiedzi niezbędnie konieczny jest żal, wyznanie grzechów i zadośćuczynienie.

Żal doskonały sam gładzi grzechy, do spowiedzi wystarczy żal niedoskonały (DS 1677).

Istnieje obowiązek wyznania wszystkich grzechów ciężkich.

Wyznanie grzechów jest strzeżone tajemnicą spowiedzi. Od Soboru Laterańskiego IV istnieje ścisły obowiązek kościelny odbycia przynajmniej raz w roku ważnej spowiedzi (DS 812). Szafarz sakramentu nakłada również pokutę, która powinna mieć charakter zadośćczyniący i leczniczy, tak aby penitent nawrócił się ze swoich grzechów.

Szafarzem sakramentu pokuty jest kapłan, który do ważnego korzystania z władzy święceń posiada konieczne do tego celu upełnomocnienie – jurysdykcję.